Şebnem Ferah'la röportaj

*Neden 'artık kısa cümleler kuruluyor?'

Ş.F:Yaşantımda kısa cümle kullandığımı söyleyemem. Arkadaşıma anlatır gibi anlatmak istedim. 24 yaşındaydım, şimdi 27. Gelişme yaşadım. Bazı şeyler anlamını kaybediyor anlatırken. Gitarı eline alıp çalmak, en saf hali, daha güzel...

*Eskiden uzun cümlelerle mi konuşurdun?

Ş.F:Bu sorunun cevabı uzun... (Gülüyor.) Hayatımı netleştirdiğimi fark ettim. Ben ne kadar netsem, karşımdaki de o kadar net olur. Müziği iki şey için yapıyorum: Kendimi tatmin için ve iletişim kurmak için. İnsanların hayatlarından üç-dört dakika çalmak hoşuma gidiyor. Samimiysen müzikte, sonuç nettir; çünkü uzun bir ilişkinin başlangıcı gibidir.

*'Kadın'dan farklı bir çizgi mi izledin?

Ş.F:Sahnedeki sesini duyamıyoruz dediler bana o albümde. Yumuşama söz konusu değil, daha bile çok gitar var. Boş bir odada nasıl şarkı söylüyorsam, öyle tınlamasını istedik. Altta sade müzik... Aynı çizgiyi takip bana çok ayıp geliyor! Heyecansız, aynı adamlarla yapılmış bir sürü proje var. Tabii ki benim albümüm cover çaldığım şarkılara benzemeyecek. İçinden ne çıkarsa odur. Anne olmaya karar versem, çocuk babasına da benzer!

*Çıkış şarkında bir Beth Gibbons (Portishead), Björk'vari tını var, diyebilir miyiz?

Ş.F:Hayır. Beth Gibbons kim ki? (Açıklıyorum.) Ben Portishead çok az dinlerim. Skunk Anansie'yi dinlerim, mesela. Ama etkilendiğimi söyleyemem. 15 senedir sahnedeyim. Kendimi oturmuş görüyorum. Öyle bir Björk taklidi olmadığını düşünüyorum. Dinlediklerim, 'tavırlı' albümler. Müziğim de o kulvarda.

*Şarkıları nasıl yazıyorsun? Değiştim, geliştim derken, neler yansıdı yeni albümüne?

Ş.F:Müzikle yaşıyorum. Üçüncü sınıf Amerikan macera filmini bile izlerken, bazen dalıp gidiyorum: bir cümle duyuyorum, onunla paralel yaşamaya başlıyorum. Bunu da müziğime yansıtıyorum.

*Rock alemine Volvox'la dalmış biri olarak, Türkiye'de rock'ın geldiği yere ne diyorsun?

Ş.F:Sis, bana çok şey öğretti. Volvox iyi arkadaş grubuydu. Yıllarca kadın müzisyen zorluklarını yaşarken, kadın birer rockçu olarak feleğin çemberinden geçtik. Biz rock izleyemiyorduk bile! Yılbaşı gecesini beklerdim, izlemek için. O zaman rock'ın içinde ne var, fark edememişiz gibi geliyor. Müzik gereğinden fazla anlam yüklenmesi gereken bir şey değil. Seversin, ya da sevmezsin, o kadar.

*Uzun cümlelerden' epey dertli gibisin...
Ş.F:Yalnız başına güçlü olmaya gayret eden, doğru bildiğinden vazgeçmeyen bir kızım ben. Gerçekçi olmakla, hayal kurmak arasında gidip gelmek, beni yordu. Bazen yılıyorsun. Kendini böyle bir dünyanın dışında, yabancı gibi hissediyorsun. Bir de müzik yapıp, insanlara ulaşman lazım...Böyle zamanlarda kendime "Boşver Şebo, dürüst ol," diyorum. Hay Allah, kendimi terapide gibi hissettim. (Gülüyor..) Bu ülkenin garip bir besleme biçimi de var: ve sanırım acı çekmekten hoşlanır gibi, bundan da hoşlanıyorum. Hayat bazen insana şak diye vuruyor. Sarılacak mısın, barışacak mısın onunla; o zaman ortaya çıkıyor. Hayatla yarışmayı seviyorum. Fake atmışım gibi geliyor: Ben ölünce arkamda kalıcı bir şey, bir kayıt bırakmak geride. Öyle mutlu oluyorum...

'Artık Kısa Cümleler Kuruyorum..'
"Bugün resmine dokundum ben, öptüm yine. Yine... Sesini özledim özledim çok, haberim yok, dünya durmuş, niye... Aşk şarkısı değil bu, geldi içimden" Bu sözleri son günlerde sık duyuyorsunuz. Çünkü Şebnem'in son albümü 'Artık Kısa Cümleler Kuruyorum'dan ilk klip, 'Bugün'ün sözleri bunlar. Her zamanki gibi, söz müzik: Şebnem Ferah. İlk albümü 'Kadın'da olduğu gibi, yine İskender Paydaş, Demir Demirkan ve Tarkan Gözübüyük'le çalışmış. Kayıtta ve mix'te Hakan Kurşun'un parmağı var. Albümün içinde, hepimize uzunca bir teşekkür notu var Şebnem'in. "Yolculuk arkadaşlarıma, yanımda yer alan, yüreğimde olan herkese; hayatımın en güzel parçası olduğunuz için hepinize teşekkür ederim," diyor.